Wiki

---

Q&A video

Tijdens de Q&A gaven Michel en Matthijs uitleg over de nieuwste regelupdate, en hebben ze live vragen van spelers beantwoord. De Q&A video kun je nu bekijken op YouTube.

Bekijk de video via deze link: https://youtu.be/CsPIrKdJdR4

Q&A avond 

In februari komt de update van de nieuwe regels uit. Daar organiseren wij ook een Q&A avond bij op onze discord.
Je bent van harte uitgenodigd om daar vragen te stellen over de regels en setting, en daarna bij te kletsen over je verwachtingen en nieuwe karakter.

Wanneer: Zaterdag 25 februari om 20:00
Waar: De Seven Realms Discord 

 

---

Teaser: De dochter van de timmerman

 “Hout. Mijn ambacht is hout.”  

De grijze timmerman klopt stellig op de houten tafel in de rumoerige taverne.  “M’n pa zat in hout. M’n grootpa zat in hout. En deze ouwe knuisten hebben meer splinters dan broodkorsten gezien. Maar m’n meid, m’n jongste – da’s andere koek.”  Hij staart een moment voor zich uit en krabt met zijn knoestige vingers aan zijn woeste, volle baard. Een blaadje dwarrelt naar de grond. 

“Het was een seizoen of wat gelee. Het hele dorp moest plots op de vlucht. Wilde Wickers, weet je. Mutanten. Dwaas geworden door ‘t Wild. Sneu. Zo sneu. We moesten op de vlucht. Met de hele familie. Kar en al.  ‘t Wild was ons goed gestemd. We vonden een pad tussen de doorns. Tot een van de wielen brak. Dwars in tweeën. Een uur of wat voor ‘t donker. Die kar ging nergens meer heen. Ons hele hebben en houwe op de kar. Hoe konden we dat achterlaten? Dat vind je nimmer meer terug, daar midden in ‘t Wild.  Maar dan me meid, me jongste, ze pakt een dikke tak, buigt ‘m zo om, met d’r dunne vingertjes. Buigt de tak in een rondje. Een wiel. Spaken en alles. Geen gereedschap, niets. Gewoon met d’r blote vingers. Het wiel paste op de as en wij konden verder. Kar en al.”  

Zijn ogen beginnen te tranen. Nerveus peutert hij aan een takje in zijn baard.
“Bij dageraad was het wiel weg. Verdwenen. Maar wij waren veilig in de stad. Kar en al. Wij waren veilig.”  Met zijn vingertoppen wrijft hij over het tafelblad. Het lijkt hem te kalmeren.  

“Hekserij zeiden de stedelingen. Bezeten door ‘t Wild. Maar ze was gewoon mijn jongste. Ze wilde helpen. Ze had een goed hart. Alles kon ze maken, met d’r dunne prutselvingertjes. Alles.” 

De man sluit zijn ogen en krabt stevig aan zijn baard. Onder de dikke haren komen besjes en twijgjes tevoorschijn. Hij zucht diep: “Maar wij, wij waren veilig.”

---