De wereld
De Zeven Rijken
De Zeven Rijken zijn de koninkrijken die van oudsher door de Kerk erkend worden als de zetels van wereldlijke macht. Elk van deze rijken kan zijn oorsprong herleiden tot een van de zeven stammen die van oudsher deze streken bevolkten, hoewel dit door geleerde monniken weleens in twijfel wordt getrokken. Vroeger waren de Zeven Rijken verenigd in één groot keizerrijk dat uiteindelijk uit elkaar viel. De oude taal van dit Keizerrijk, het Imperiaans (of Dolaans), wordt gedeeld tussen alle rijken en is nu een handels- en bestuurstaal. Allen hebben een gelovige bevolking die grotendeels uit horigen bestaat, een middenklasse van kooplieden, vakmannen en priesters en een regerende klasse van adel en hoge geestelijken. Ondanks de gedeelde geschiedenis heeft elk rijk ook zijn eigen taal en cultuur. Hieronder vind je korte beschrijvingen van elk van de Zeven Rijken.
Kaart van de zeven rijken (afbeelding opent in nieuwe tab)
Korinas
Korinas is in feite geen echt rijk, maar eerder een losse verzameling van dorpen en stadjes in de glooiende heuvels en laaggebergtes van het oosten. Het is een ruig gebied dat vrij dun bevolkt is.
De Korinaren zijn erg gesteld op hun onafhankelijkheid en houden niet van buitenstaanders en zijn daarom erg gesloten. Om iemand uit een ander Rijk een Korinaar (vaak afgekort tot “Koor”) te noemen is dan ook een belediging van zijn gastvrijheid en manieren. Een groot deel van dit Rijk wordt echter al geruime tijd bezet door de Legers van Gordia en Breanland, die dit ruige rijk als broedplaats van onrust beschouwen. De Breanen hebben zelfs een koning van Korinas, Kars de Derde, aangewezen nadat ze de oude koningsburcht innamen.
Gordia
Het rijk der Gorden heeft een vorst, Prins Lucius, maar wordt in feite geregeerd door een Raad van bisschoppen. Deze Raad heeft ook grote invloed op de kerken van andere landen. De Inquisitie en de hoge raad van de Tempeliers zetelen in de Gordiaanse hoofdstad. De Inquisitie is erg actief in dit land. Vermeende heksen of tovenaars komen hier op de brandstapel, een misdaad die in de andere rijken veelal gedoogd wordt mits er geen kwaad mee gedaan wordt. De Gordianen zijn erg vroom, of doen in ieder geval alsof.
Breanland
De Breanen geloven in orde en recht. Iedereen kent zijn plaats binnen dit Rijk en houdt zich hieraan. Een Breaan zal er niet van dromen onbeleefd te zijn tegen iemand van een hogere stand. Eer en trots zijn erg belangrijk voor de Breaanse adel, die onderling een zeer complexe etiquette kennen die op haar hoogtepunt is tijdens ridderspelen en toernooien. Meer dan eens is Breanland dan ook een oorlog ingetrokken om een vermeende belediging van haar vorst. Sinds koningin Carola dertig jaar geleden op de troon kwam kent het land een periode van relatieve vrede en harmonie met haar buurlanden. Wel zijn er geruchten dat haar zoon Karel, die het Breaanse leger in Korinas leidt, een minder genadige vorst zal zijn. Men zegt dat hij sterke banden onderhoudt met de Gordiaanse Inquisitie. Dit is voor een gedeelte van de bevolking een bron van zorgen, hoewel zij dit nooit openlijk zouden uiten.
Dolaan
Dolaan heerste ooit over alle Rijken, maar nu is het slechts een schim van haar eerdere glorie. Overal in het Rijk zijn sporen uit het verleden te vinden zoals oude ruïnes en verlaten steden. Oude verwilderde landerijen zijn omgebouwd tot burchten door de regerende adel. Nu staat het land wederom op de rand van instorten door een aantal gefaalde oogsten en de voortdurende strijd met Orians in het zuiden (zie ook Orians). Bandietenbendes opereren ongecontroleerd vanuit de ruïnes en de keizerlijke legers kunnen maar met moeite de grenzen bewaken. Uit noodzaak zijn veel Dolanen bedreven in een vorm van zelfverdediging, omdat ze regelmatig hun eigendom of zichzelf moeten verdedigen.
Orians
Het meest zuidelijke Rijk wordt sinds de Vlammen Revolutie geregeerd door Philosophus Mattheus Aust. Hij staat bekend als een demonische tovenaar die met het hellevuur zelf een einde maakte aan het Oriaanse vorstenhuis. Wat daarvan waar is is onbekend, maar de Dolaanse legers die sindsdien strijd hebben geleverd spreken van zwart geschroeide slagvelden en pilaren van vuur. Nu staat Orians op gespannen voet met de andere rijken, vooral het aangrenzende Dolaan. Voor de revolutie stond Orians bekend als een Rijk van handelaren die naar verre oorden reisden en de meest exotisch handelswaar mee terugnamen. Hun kennis van de wereld is ongeëvenaard en is een zorgvuldig bewaakt geheim. Nu worden Oriaanse schepen geweigerd in de havens van de andere Rijken. Dit is een bron van zorgen voor de Oriaanse handelaren, die dit in hun beurs voelen, en voor Gildes van de andere landen, voor wie bepaalde goederen nu onbereikbaar zijn.
Noxia
Noxia, het Nachtrijk, wordt zo genoemd door haar noordelijke positie en de lange, koude winternachten die dit met zich meebrengt. Het is een eilandenrijk dat grenst aan de noordelijke Sterrenzee en is daarmee het meest geïsoleerd van de alle Rijken. Hoewel de bevolking van dit Rijk officieel de leer van Kerk volgt, zijn Noxianen nogal bijgelovig en zullen altijd wel een paar talismannen dragen. De grootste eilanden hebben een eilandraad die een prins kiest om er te regeren. Deze prinsen zijn nominaal trouw aan de Grootvorst, maar strijden onderling geregeld om controle over belangrijke handelsposten. Verder hebben de Noxianen een slechte reputatie als vechtlustige barbaren doordat enkele prinsen hun goud verdienen met invallen in de andere rijken.
Lauania
Lauania wordt ook wel het rustige Rijk genoemd en wordt sinds jaar en dag bestuurd door de raad van edelen en de Grootvorst. De Lauanen zijn vooral ambachtslieden en boeren en hebben weinig nodig van de andere Rijken. De acht families die regeren (het koningshuis en de edelhuizen) onderstrepen dan ook graag het vreedzame karakter van het land. Desondanks staat Lauania op de rand van oorlog. De Lauaanse adel is door huwelijken verbonden met de Dolaanse adel, daardoor zal de instabiliteit van Dolaan waarschijnlijk snel overwaaien.
De woeste en onbekende landen
Midden tussen de zeven rijken ligt een enorm woud, dat het Wickerwoud wordt genoemd. Daarnaast worden de zeven rijken omgeven door onbekende landen en gebieden, waarover talloze mythen en verhalen de ronde doen.
Het Wickerwoud
Het Wickerwoud staat bekend om haar schoonheid en de legendes die verhalen over dalen waar geen blad ooit is gevallen en waar bijl noch vuur ooit is geweest. De schoonheid van het Wickerwoud is echter niet zonder gevaar. Velen die het woud bereizen worden nimmer meer gezien, want het is een rijk der feeën en nimfen. In menige taverne vertellen barden over dit mysterieuze woud, over reizigers die het pad verlieten als zij een gouden appel zagen of een schone jonge vrouw. Altijd eindige deze verhalen met de spreuk “hij die van het pad af zal dwalen, zijn reis zal zeker falen.”
Ondanks de reputatie van het woud zijn er een aantal paden die het woud doorkruisen en veel gebruikt worden door handelaren. Ook liggen er enkele dorpen tussen de bomen verscholen om vermoeide reizigers een thuis bieden. Zodoende vormt het wickerwoud het groene hart van de wereld en bewaakt het de handelsroutes van de zeven Rijken die er omheen liggen. De inwoners van de dorpen noemen het woud dan ook niet voor niks het achtste Rijk en zij hebben geen banden met de vorsten van de andere Rijken. Vanwege de wonderlijke omgeving van het woud zijn de inwoners tolerant jegens magie en menig magiër zoekt in het Wickerwoud een veilig heenkomen.
Voorbij de Sterrenzee
Voorbij de noordelijke Sterrenzee liggen enkel de sterren wordt vaak gezegd door ervaren zeemannen. Weinigen die te ver naar het noorden voeren, zijn ooit teruggekeerd. Allen spreken van ijzige mist, dwalende lichten en een gevoel dat de wereld op zou houden vlak voordat mysterieuse machten hun kiel open haalden en zij slechts ternauwernood in een sloep ontsnapten. Een klein aantal legendes spreekt van de laatste grote Dolaanse keizer die zijn rijk verliet om in het land der Schimmen onsterfelijkheid te vinden. Hij is nimmer teruggekeerd en het Dolaanse rijk storte uiteen door stammenstrijd en corruptie.
Voorbij de Oostbergen
Niemand reist verder dan de Oostbergen. Deze muur van gesteente vormt het einde van de wereld en enkel woestenij ligt erachter. Geruchten over vreemde wezens weerhouden de meeste reizigers om al te ver door te reizen. Zij die het wel trotseren keren vaak alsnog terug en spreken over levende bergen met gezichten en handen of rivieren die naar boven stromen.
Voorbij de Zonvlaktes
De zonvlaktes ten zuiden van Orians lijken uit te strekken zo ver het oog reikt. Vreemde volkeren die de hitte trotseren leven in deze landen, afstammelingen van oude gevallen beschavingen en nomaden die nooit beschaving hebben gekend. Afbeeldingen op juwelen en bewerkte glazen uit deze gebieden laten enorme steden zien, bomen en planten van Rijken die in hun welvaart de zeven Rijken ver achter zich laten. Wellicht weten de Oriaanse handelaren deze te vinden, maar de afbeeldingen zelf overtreffen elk zeemansverhaal.
De Westwereld
Weinig is bekend over de Westwereld, behalve dan wat de Noxiaanse en Oriaanse handelaren vertellen. Volgens hen zijn er eenvoudige kleine staatjes die onderling strijd leveren en door de ruige omgeving weinig ruimte hebben om te groeien. De weinige westerlingen die naar de zeven Rijken zijn toe gereisd lijken echter erg trots te zijn op de steden waar zijn vandaan komen. Zij spreken ook van andere volkeren die verder naar het westen wonen waar ze goede zaken mee doen.
